Veertien jaar geleden werd er met The Wild Feathers in Nashville, Tennessee een nieuwe Amerikaanse countryrockformatie opgericht door Ricky Young, Joel King en Taylor Burns die daarvoor alle drie al actief waren in de muziekwereld als soloartiesten of als leadzangers in één of andere band. In 2013 verscheen hun officiële debuutalbum "The Wild Feathers" en drummer Ben Dumas vervoegde het trio zangers-gitaristen. Twee jaar later kwam ook multi-instrumentalist Brett Moore bij de band en hij werkte mee aan de opname van het in 2016 uitgebrachte tweede album "Lonely Is A Lifetime". Datzelfde jaar brachten ze ook een live opgenomen plaat op de markt onder de titel "Live At The Ryman" en in 2018 verscheen hun derde studioalbum "Greetings From The Neon Frontier". Nadat ze ontgoocheld afscheid hadden genomen van hun platenlabel lieten The Wild Feathers eind 2020 opnieuw van zich horen toen ze het album "Medium Rarities" in eigen beheer uitbrachten met daarop elf nummers die ze eerder in hun toen tienjarige muzikale carrière nog nooit hadden opgenomen. Daarbij waren ook enkele covers van liedjes van o.a. The Jayhawks, Crosby, Stills, Nash & Young en Bread

Eind 2020 ging het 5 tal vier dagen in afzondering, in een kleine blokhut even buiten Nashville en namen ze ter plaatse en in de kelder van Joel King in Madison veertien songs op. Twaalf songs die dat positieve elan en de herwonnen energieke kracht uitademen belandden uiteindelijk op "Alvarado" (2021) dat bij New West Records onderdak vond. De muziek van deze groep situeert zich in het nogal brede spectrum van countryrock, Southern rock, blues, folk en Americana. Dat is nu allemaal ook opnieuw te horen op hun meest recente release "Sirens", een album met tien nieuwe nummers die telkens door één of meerdere bandleden werden gecomponeerd. De harmonieuze samenzang tussen de drie leadvocalisten roept bij de luisteraars ongetwijfeld herinneringen op aan groepen als The Band, Crosby, Stills, Nash & Young en The Eagles, hoewel zij zelf ook Tom Petty en Otis Redding als inspiratiebronnen voor hun werk citeren.

Het doel van The Wild Feathers voor hun vijfde studioalbum was om verder te gaan dan het simpelweg opnieuw maken van een handvol demo's en in plaats daarvan iets geheel nieuws te creëren, met een fris perspectief dat tot nu toe onbenut was gebleven in de loop van hun vorige releases. Met dat in gedachten reisden bandleden Ricky Young, Joel King, Taylor Burns, Ben Dumas en Brett Moore zo'n 2.000 mijl van hun thuisbasis in Nashville om samen te werken met oude vriend Shooter Jennings (Brandi Carlile, Tanya Tucker, Turnpike Troubadours) in zijn Dave's Room-studio's in North Hollywood, CA. The Wild Feathers gingen de studio in met een grotendeels blanco blad, brachten bijna 30 ruwe ideeën voor liedjes en ontwikkelden deze vervolgens tot een opvallende collectie die hun onderscheidende vermogen laat zien om countryverhalen te combineren met rock-'n-roll-showmanschap. "Sirens" is gewoon The Wild Feathers op hun best, een beproefd, geharmoniseerd hoogtepunt gevormd door een ervaren band die Jennings prijst als "een collectief van werkelijk diep bezielde muzikanten en schrijvers die door de jaren heen bij elkaar zijn gekomen en bij elkaar zijn gebleven."

"Sirens" bevat een levendige verzameling van door de weg gedragen, scherp geweven verhalen die een leven beschrijven dat de moeite waard is om te leven, liefde die het waard is om vast te houden en de zuurverdiende lessen die onderweg zijn geleerd. De band scheurt in old-school gitaarriffs, zoals het rootsy jamsongnummer "Comedown". Maar het album bevat ook oprechte verhalen die op maat gemaakt zijn voor een open-road therapie met de ramen open en de luidsprekers aan, zoals de pianoballade "Pretending", het reflectieve nummer "L.A. Makes Me Sad" of het rijkelijk beschrijvende misdaadverhaal "Sleep For Days". Melodieus en melancholisch wordt het in de meer naar ballads neigende nummer "Slow Down", een ingetogen slowburner, en anderzijds bevat "Don't Know", een opzwepende dosis surfpunk, gebracht met gelaagde vocalen en een rollende baslijn.

Wie met hun vroegere werk heeft kennisgemaakt zal wellicht erkennen dat dit album "Sirens" zonder meer als de beste plaat in hun 14 jarig bestaan kan worden omschreven. Je kan horen dat ze in deze nummers gewoonweg hun goesting hebben gedaan zonder compromissen te maken en dat er weer veel plezier in de opname van deze plaat werd gestoken. Ter illustratie van deze bewering willen we het beluisteren van de twee bijgevoegde audiovideo’s aanbevelen met eerst het met orgel doorspekte "Sanctuary" en daarna de openingstrack "Stereo", een heartland rocksong die tekstueel worstelt het met de dualiteit van het leven. Hoe kan het leven tegelijkertijd mooi en deprimerend zijn? Als er niets slecht is, hoe weet je dan wanneer het goed is? Tien sterke nummers zorgen ervoor dat "Sirens" wel eens de definitieve artistieke en commerciële doorbraak van The Wild Feathers zou kunnen zijn. Het nieuwe album markeert dan ook het meest uitgestrekte, rijk beschrijvende album van de band tot nu toe, met een fikse portie heartland rock, old-school gitaarriffs, rootsy jams en oprechte verhalen en u zult begrijpen dat we dit mooie vijfde album "Sirens" van The Wild Feathers bij u heel graag voor een dringende aanschaf willen aanbevelen.